Profile i różnice w wyporności (stopnie tonięcia) linek muchowych – o co tutaj chodzi?

Najczęściej młodzi adepci muszkarstwa zadają sobie to pytanie, dapiąc się po głowie lub brodzie. Nic dziwnego w tym nie ma, ponieważ raz – to wszystko jest nowe, i dwa – od kilku lat zauważamy ogromy postęp technologiczny w tej branży. Zauważamy też, za nim idący, postęp w branży marketingowej, która usiłuje nas przekonać, że potrzebujemy oddzielnej i dedykowanej linki do każdej sytuacji nad wodą. Generalnie faktem jest, że dobry muszkarz potrafi wykorzystać najnowsze wypusty w oczywisty i efektywny sposób. Jednak adepci sztuki muszkarskiej mają początkowo do odrobienia inne zadania domowe … co nie oznacza, że nie powinni się tematem interesować – wręcz przeciwnie! Aby właściwie dobrać linkę jest ważnym zrozumienie na czym te różnice polegają.

Niektóre linki są tworzone z myślą o konkretnym typie łowienia czy podawania muchy (rzuty), inne zaś są ukierunkowane na wszechstronne zastosowanie. Ale nie jest możliwe stworzenie jednej linki, która będzie pasowała do wszystkich potrzeb i rodzajów połowów. Zrozumienie podstaw fizyki i terminów używanych do wyjaśnienia różnych części sznura ułatwi Ci wybór linki, której szukasz. Linki muchowe składają się z różnych części a ich kształt (np. profil głowicy) określa, jak sznur będzie się rzucać i zachowywać w powietrzu. Ich kształt również określa, jak energia jest przekazywana przez linkę na przypon i do muchy.

Części składowe linki muchowej:

Głowica – cała głowica i sposób w jaki ją opisujemy i mierzymy, to tip, przedni taper, brzuch/korpus (środkowa część głowicy) i tylny taper. Pomijamy tutaj tzw. handling line, nawet jeśli jest to wyraźnie grubsza część linki od runningu. Krótkie głowice osiągają szybką rotację i dużą szybkość, ale te zalety mogą być okupione utratą dystansu, w zamian bardzo dobrze nadają się do ciasnych miejsc o ograniczonych możliwościach oddawania rzutów zza pleców, oraz do łowienia na krótkich i średnich dystansach. Normalne długości głowic mieszczą się w przedziale 10-11m dla linki WF i są ostatecznym kompromisem do łowienia i prezentacji na większości odległości. Długie głowice oferują większą kontrolę na dalekich odległościach, ale mogą wymagać większej ilości miedzywymachów, aby odrzucić głowicę ze szczytówki i są generalnie bardziej skomplikowane w użyciu podczas łowienia w ciasnych miejscach.

Czubek (tip) – to przednia część linki o długości zazwyczaj 10-12cm, posiadająca przyspawaną pętlę ułatwiającą dołączenie przyponu. Taka końcówka pozwala na zmianę przyponów bez skracania przedniego stożka i zmiany sposobu rzucania linki.

Przedni stożek (front belly) – średnica i długość przedniej części stożka wpływa na sposób prezentacji muchy. Przypon również odgrywa pewną rolę, ale linka przyjmuje i oddaje znacznie większą energię i to ona powinna być brana pod uwagę w pierwszej kolejności. Dłuższe przednie zwężenia/stożki są typowe dla linek przeznaczonych do delikatnych prezentacji, ponieważ energia jest przekazywana na dłuższym odcinku w porównaniu do tych krótszych. Krótszy przedni stożek oznacza mocniejsze obroty, ponieważ więcej energii jest przenoszone z korpusu głowicy na jej końcówkę i jest typowy dla linek przeznaczonych do cięższych lub bardziej masywnych much.

Brzuch lub korpus (belly) – to sekcja o największej średnicy (grubości) i zarazem koncentracji masy. Jest to część linki o największej energii. Dłuższy brzuch zwiększa odległość i celność rzutów. Krótsze korpusy lepiej oddają strzały i mają szybszą rotację, ale to kosztem dokładności. Kiedy mówimy o długości brzucha nowoczesnych linek, wtedy krótki korpus to mniej niż 3 metry, a długi to zazwyczaj więcej niż 3,5 metra (tzw. long belly).

Stożek tylny – długość tylnego stożka określa, jak płynnie energia jest przenoszona na brzuch. Dłuższe zwężenie tylne przekazuje energię gładko i zapewnia stabilność linki dla zwiększenia odległości i kontroli. Daje to również wolniejszą rotację linki, dzięki czemu pozostaje ona dłużej w pętli, co jest np. ważne przy najdłuższych rzutach. Krótszy tylny profil generuje większą prędkość obrotową i generalnie generuje tzw. szybką linkę. Sznury, które są dobre do spey castingu mają zazwyczaj krótszy tylny stożek, aby umieścić ciężar bliżej szczytówki wędziska, co jest potrzebne przy takich rzutach.

Linka manewrowa (handlig line/section) – to nieco grubsza część linki runningowej, która dzieki temu usztywnia pętle, a także dodaje stabilności tej długości linki, jaką możesz operować w powietrzu, gdy cała długość głowicy znajduje się poza szczytówką wędziska. Dodaje także wytrzymałości mechanicznej najbardziej wrażliwej części linki, która jest bardzo obciążona podczas miedzywymachów i double haula.

Linka runningowa – ta część linki ułatwia oddawanie rzutów dystansowych. Linki runningowe są lekkie, co pozwala energii i ciężarowi zmagazynowanemu w głowicy linki ciągnąć ją przez przelotki podczas rzutu. Im cieńsza, tym mniejsze tarcie, jednak zbyt cienka może być kłopotliwa podczas łowienia na rzekach (mending).

Schematyczne podziały różnych typów stożków:

Gęstość i szybkość tonięcia linek muchowych – podstawowy podział

Gęstość linki jest kolejnym kluczowym pojęciem, które wędkarze powinni sobie przyswoić przed zakupem sznura muchowego. Gęstość linki określa, co się stanie, gdy wyrzucony sznur zetknie się z wodą (zatonie, będzie pływać lub będzie się utrzymywać w zawieszeniu w pół wody). Mając to na uwadze, linki muchowe są podzielone na osobne kategorie w oparciu o te cechy. Poniższe punkty opisują trzy podstawowe gęstości linek i ich zastosowanie.

Linki pływające (F) – to podstawowe i uniwersalne linki do łowienia na muchę. Pływające linki mogą być stosowane do łowienia prawie w każdej sytuacji. Jeśli jesteś początkujący w wędkarstwie muchowym, istnieje prawdopodobieństwo, że będziesz zaczynał od linki pływającej ze względu na łatwość ich użycia. Te linki, jak ich nazwa określa, są zaprojektowane tak, aby pływać na powierzchni wody.

Linki intermediate (I) – są nieco gęstsze od linek pływających i mają wystarczająco dużo korpusu (wyporności), aby tonąć powoli i pozwalać na połów ryb tuż pod powierzchnią wody. Linki intermediate doskonale sprawdzają się tam, gdzie trzeba zejść w kolumnę wody, ale nie za głęboko.

Linki tonące (S) – są bardzo gęste i toną w szybkim tempie. Linki tonące są przeznaczone do łowienia w głębokich miejscach lub szybko płynących rzekach. Linki te są używane z powodzeniem do nimf i przede wszystkim do streamerów.

Trochę więcej o linkach tonących, czyli używanych najczęściej do streamera

Świat tonących linek może być na początku nieco zniechęcający, z tymi wszystkimi i różnymi gęstościami, szybkościami tonięcia i klasyfikacjami … które czasami nie są kompatybilne w zależności od tego, gdzie szukasz informacji. Poniżej znjadziesz tabelę przykładowych szybkości tonięcia w calach i centymetrach na sekundę. Należy pamiętać, że poniższe liczby są jedynie wskazówkami, a szybkość tonięcia zależy też od kilku innych czynników. Na przykład, w pełni tonąca linka S3 z fluorocarbonowym przyponem i ciężką muchą, będzie tonęła szybciej i głębiej, niż S3 poly leader połączony z pływającą linką i małą, nieobciążoną muchą.

Końcówki wolframowe czyli tungsten tips

Chcę również wspomnieć o kilku szczegółach dotyczących T-tips, czyli wolframowych tipów, używanych do ciężkich linek tonących oraz przy głowicach skagit. Można je kupić zarówno jako gotowe tipy w różnych długościach, z gotowymi pętlami, ale także jako szpule hurtowe, gdzie samemu ucinamy pożądaną długość. Aby nieco zagmatwać sprawę w porównaniu z powyższą tabelą, liczba na końcówkach T (T-10, T-14 itd.) nie odnosi się do współczynnika tonięcia na cal. Zamiast tego wskazuje rzeczywistą wagę w grains na stopę. Krótkie przykłady – końcówka T-14 przycięta do 10″ waży 140 grainów / 8,7 gramów, końcówka T-18 przycięta do 15″ waży 270 grainów / 16,7 gramów. Szybkość opadania końcówki wolframowej zależy od jej długości – długa końcówka tonie szybciej niż krótka tego samego typu. Ale jako ogólną wskazówkę można użyć współczynników zatopienia pokazanych poniżej.

T6 Sink Rate – 7”/sec. = 18 cm/sec.
T10 Sink Rate – 8”/sec. = 20 cm/sec.
T14 Sink Rate – 9”/sec. = 23 cm/sec.
T18 Sink Rate – 10”/sec = 25 cm/sec.

_{Grafiki i materiały filmowe zostały zapożyczone ze stron producentów linek muchowych i YouTube}